Te pas en te onpas wordt de term onvoorwaardelijke liefde gebruikt. Je zou het moeten voelen voor anderen. Je wil het zelf ervaren. Het is de hoogste vorm van liefde. Etc. etc.
Wat is onvoorwaardelijke liefde nu eigenlijk? We kunnen er een paar dingen over zeggen:
- Het ik hunkert er ten diepte naar.
- Het ik IS onvoorwaardelijke liefde dat verschijnt als het ik.
- Het is voor het ik het meest angstaanjagende dat er is.
Die laatste vergt wat uitleg. Onvoorwaardelijk betekent dat écht álles geaccepteert wordt. ALLES. Alles dat nu verschijnt, precies zoals het is, is welkom. Er zijn geen regels. En die is nasty. Want geen regels betekent ook geen controle. En geen zekerheid. En geen vrije wil. In feite is het de ontkenning van het ik, dat denkt afgescheiden te zijn, controle te hebben en ergens ‘het’ te kunnen vinden als het maar hard genoeg zijn best doet. En dat werkt niet als er geen regels zijn. Want hard werken levert dan ook geen enkele garantie tot iets. Alles kan in een ookwenk totaal anders gaan. Echt onvoorwaardelijk. Het is als de Hindu Godin Kali, the destroyer.
Het ik heeft dus een haat-liefdeverhouding met onvoorwaardelijke liefde…